Klub Zawodowców
OPIEKUN MGR MARTA CEBULA
Przygotowanie wychowanków do świadomego i samodzielnego planowania kariery oraz podejmowania decyzji edukacyjnych i zawodowych, uwzględniających znajomość własnych zasobów, informacje na temat rynku pracy i systemu edukacji.
Spotkania klubu pozwolą uzupełnić zasób wiadomości wychowanków w zakresie doskonalenia i rozwoju zawodowego, poznawania różnych zawodów, sposobów ich osiągnięcia, metod szukania pracy, mobilności zawodowej, radzenia sobie z sytuacjami trudnymi , nawiązywania dobrych relacji zawodowych, komunikatywności, zadbanie o dobry wypoczynek i rozwój zainteresowań .
Młodzież będzie miała możliwość uczestnictwa w spotkaniach grupowych i indywidualnych, spotkaniach z ciekawymi ludźmi, wyjściach poza teren bursy.
Pokazy multimedialne, zgromadzone czasopisma, ciekawe filmy, programy edukacyjne pozwolą na zwiększenie liczebności osób aktywnych w ramach tematyki dotyczącej zawodoznawstwa.
Informacje o bieżących akcjach w aktualnościach.
Dlaczego warto pielęgnować tradycję Wielkanoc
"Tradycja jest rozumem całego narodu, przesianym z jednego wieku w drugi."
Tradycja i nowoczesność – mogą być przeciwieństwem, ale mogą też wzajemnie się uzupełniać. Obie wnoszą do naszego życia coś ważnego i cennego. Dzisiaj, w powszechnie panującym pędzie chociaż zapewne spowolnionym przez pandemie Covid 19 warto zastanowić się dlaczego naszym przodkom tak bardzo zależało na pielęgnowaniu tradycji i przekazaniu jej kolejnym pokoleniom, do których my także należymy. Nasi przodkowie wiedzieli że tradycja jest naszym bogactwem, narodowym dziedzictwem kulturowym oraz kopalnią wiedzy o przeszłości. Dzięki niej możemy poznać skąd się wywodzimy czyli swoją tożsamość oraz korzystać z mądrości ludowych, które były wypracowywane przez wiele pokoleń a dotyczyły różnych sfer życia. Czasy te bardzo różnią się od czasów współczesnych. Dawniej kobiety podczas takich spotkań własnoręcznie wykonywały nie tylko ozdoby świąteczne ale także przędły i wyszywały. Czynnościom tym zazwyczaj towarzyszył śpiew i wspólne pogawędki. Tego typu zajęcia zbliżały ludzi do siebie. Wszyscy dzieliły się swoimi radościami i troskami po prostu miejscowa terapia psychologiczna. W razie problemów otrzymywały niezbędne wsparcie. Wytwarzane ozdoby były rękodziełem, z których każde miało swój indywidualny charakter. Prezenty były niepowtarzalne, tworzone z myślą o osobie, która miała być obdarowana. Różne zwyczaje, np. polewanie panien wodą w lany poniedziałek, wielkanocne chodzenie z kogucikiem, sprzyjały integracji i wspólnym zabawom. Dzisiaj pomimo rozwoju technologii różnych środków komunikacji, ludzie są dużo bardziej osamotnieni. Pochłonięci wyłącznie swoimi własnymi sprawami, skupieni na sobie. Dzieci coraz więcej czasu spędzają przed komputerem, niekoniecznie wykorzystując go we właściwy sposób. Rozluźniają się więzi rodzinne, a najbliżsi stopniowo oddalają się od siebie. Czas pandemii może uświadomić nam co jest dla nas ważne. Może powrócimy do wartości naszych babć i dziadków. Tradycja, rodzina, kontakty sąsiedzkie staną się dla nas wartością jak dla naszych przodków. Może to co dzieję się dzisiaj jest naszym odrodzeniem, nie jesteśmy sami, wokół nas jest mnóstwo ludzi tylko my musimy się na nich otworzyć.
Wielkanoc.
Wielkanoc, jest najważniejszym chrześcijańskim świętem. Obchodzone na pamiątkę zmartwychwstania Chrystusa. Wywodzi się, jak większość religijnych świąt, ze zwyczajów pogańskich, sama nazwa jest pogańskiego pochodzenia. Wielkanoc, czyli święto przesilenia, wiosny i płodności. Święto Wielkiej Nocy, święto bogini Ostary (Eastry), jest świętem wdzięczności Matce Naturze za jej dary. Nasi słowiańscy przodkowie obchodzili w tym czasie święto Jaryły - boga płodności i zwiastuna wiosny. Wielkanoc nazywana jest także Paschą. Nazwa ta pochodzi od żydowskiego święta, upamiętniającego ocalenie narodu wybranego od egipskiej niewoli. Wielkanoc jest świętem ruchomym dlatego, by nie zbiegła się z żydowskim świętem. Na soborze nicejskim w 325 roku ustanowiono, że chrześcijańska Pascha będzie obchodzona w pierwszą niedzielę po pierwszej pełni księżyca, podczas gdy żydowskie święto obchodzone jest w pełnię księżyca, 14 dnia miesiąca Nissan. W zależności od tego, w jakiej części kraju mieszkamy, możemy znać różne tradycje i zwyczaje Świąt Wielkanocnych. Obfitują w tradycje i zwyczaje ludowe, z których część jest wciąż żywo kultywowana, a część coraz bardziej zanika. Wielkanocne zwyczaje ludowe to część naszej tradycji, dlatego warto je znać, nawet, gdy nie są już praktykowane. Święcenie pokarmów, malowanie pisanek. Wciąż żywą tradycją są palemki które zanosimy do kościołów i oblewamy się wodą w Lany Poniedziałek. Niektóre zwyczaje i tradycje wielkanocne przetrwały do dzisiaj w nieco zmodyfikowanej formie. Np. pogrzeb żuru i śledzia, wieszanie Judasza, Siuda Baba, kurek dyngusowy i śmiergust?
Tradycje Wielkanocy
Niedziela Palmowa
Jak dawniej, obchodzimy Niedzielę Palmową – zwaną kiedyś wierzbną lub kwietną która rozpoczyna świętowanie Wielkiej Noc. Poświęconej palmie przypisywano magiczne właściwości, dlatego zanoszono ją do domów, by zapewniała rodzinie szczęście.
Święcenie pokarmów
Zwyczaj święcenia pokarmów w Wielką Sobotę ma korzenie pogańskie, ale został uświęcony przez Kościół i trwa po dzień dzisiejszy. Dawniej święcono wszystkie pokarmy, które miały zostać spożyte w czasie wielkanocnego śniadania. Dzisiaj w zależności od danego regionu nie może zabraknąć w wiklinowym koszyczku: jajek, chleba, kiełbasy , wędlin, soli, baranka (z masła lub cukru), chrzanu oraz kawałka domowego ciasta.
3Malowanie jajek
Wywodzi się jeszcze ze starosłowiańskich wierzeń symbolizowało siły witalne pośredniczyło między światem ludzkim, a duchów i bogów. Podobnie jak dzisiaj jest symbolem początku nowego życia.
Wielkanocne „wieszanie Judasza”
Wieszanie Judasza nawiązuje do chrześcijańskiej historii i ma w symboliczny sposób wymierzać sprawiedliwość zdrajcy – Judaszowi
Pogrzeb żuru i śledzia oraz przywołówki zwyczaje wielkanocne na Kujawach
Z nadejściem Wielkiego Piątku i końcem postu, czyli końcem pokuty – urządzano symboliczny pogrzeb uprzykrzonego żuru i śledzia. Podczas żartobliwych przyśpiewek zawieszano na wierzbie wyciętego z drewna lub tektury śledzia, a gar wypełniony żurem zakopywano w ziemi lub wylewano. Poczym zabierano się za przygotowywanie obfitych wielkanocnych potraw, które poświęcano w Wielką Sobotę.
Pucheroki- krakowskie zwyczaje i tradycje
Nazwa ta wywodzi się od łacińskiego słówka „puer”, czyli „chłopiec”, obrzędowość odnosi się do krakowskich żaków. Którzy wygłaszali w kościołach żartobliwe rymowanki. Ze względu na rodzaj żartów chłopcom, zakazano ich wystąpień w miejskim kościele, wtedy zostały przeniesione się na podkrakowskie wsie .Zwyczaj ten miał miejsce w Niedziele Palmową.
7Poniedziałek Wielkanocny. Śmigus- Dyngus
Dzisiaj znany jako śmigus-dyngus, a dawniej były to odrębne zwyczaje. Śmigus czyli symboliczne smaganie witkami wierzbowymi po nogach i oblewanie zimną wodą, co miało związek z wiosennych oczyszczeniem.
Dyngus polegał na wykupieniu się od oblewania wodą. Gdy panna nie chciała być ani smagana gałązkami, ani oblewana, była w stanie wykupić się ofiarując podarek, tradycyjną pisankę lub inny przysmak z wielkanocnego stołu.
Tradycja to jeden z głównych sposobów włączania przeszłości i jej treści kulturowych do aktualnej świadomości społecznej i stanowi zasadniczy element procesów świadomościowych, przez które historia wpływa i współkształtuje losy społeczeństw. ... Bez tradycji narodowej i identyfikacji z nią kolejnych pokoleń, naród wyginie.
Opracowała: Marta Cebula
Źródło:
https://www.garneczki.pl/blog/tradycje-i-zwyczaje-wielkanocne-w-polsce/
https://portal.librus.pl/szkola/artykuly/dlaczego-warto-pielegnowac-tradycje
https://modr.pl/kultura-obyczaje-folklor/strona/kultywowanie-tradycji-ludowych-w-spolecznosciach-lokalnych
https://www.glospedagogiczny.pl/artykul/tradycja-i-nowoczesnosc
https://www.zamyslenie.pl/aforyzm/tradycja-jest-rozumem-calego-narodu-przesianym-z-jednego-wieku-w-drugi-8964428/
zdjęcie własne